EV-dagboek Bavo Galama

WAT VOORAF GING…
Lief EV-dagboek…

Vandaag aan het einde van de middag gaat het gebeuren. Dan ga ik ‘m halen. Ik moet eerst op 09292.nl uitzoeken hoe ik in godsnaam op het bedrijvenpark terecht kan komen waar Renault Nederland resideert. Complexe uitzoekerij; vertrektijden, aankomsttijden, niet op zon-, en feestdagentijden, bussen, postkoets, trekschuiten, trams en treinen…tering openbaar vervoer!

Bavo’s dagboek deel 1

Nee, dat moet ik niet zeggen. Ik heb laatst geoefend met het OV. Van Haarlem naar Amstelveen. Per bus. Dat kostte zes euro in totaal, nog altijd duurder dan de LPG die mijn Volvo voor dat ritje rekent maar qua kilometerprijs is het in orde. Dat ging allemaal best prima op één ding na; ik moest pissen als een Duitser na een bierfeest! Dat kan dus nergens!!

Zelfs op een groot Centraal Busstation als dat van Amstelveen waar ik moest overstappen is er geen toilet te vinden! Wildplassen dan maar? Dat ging ook niet! Er zijn mensen die zich afvragen waar de politie uithangt op het moment dat je ze écht nodig hebt. Nou ik weet het; op het busstation Amstelveen! Met hysterische blaas uiteindelijk hinkstapstrompelend de veilige thuishaven bereikt.

119 km
Wellicht heb ik het OV nog vaker nodig. Vanmiddag ga ik namelijk een elektrische Renault ZOE ophalen om daar de aankomende drie weken mee rond te rijden. Daarmee ga ik aan den lijve ervaren hoe het is voor iemand met een onregelmatige mobiliteitsbehoefte zoals ik om in een volledig elektrische auto te rijden.

Onhandig is alvast de zogenaamde range-anxiety. Dat is de angst dat je met een EV ergens stil komt te staan vanwege de beperkte actieradius. Ik pendel veel tussen Amsterdam en mijn huis in Gaasterland en die afstand bedraagt 119 kilometer. De opgegeven actieradius van de Renault ZOE bedraagt 210 kilometer maar na aftrek van de MilieuMissionarisMarge, blijft daar in winterse omstandigheden slechts 100 kilometer van over. IEEKHH !!! Dat is 19 kilometer te weinig! Oh nee, dat geldt voor stadsverkeer. Op de buitenweg bedraagt de actieradius dan vast wel 119 kilometer. Of verbruikt een EV meer op de snelweg dan in de stad? Zou ook kunnen. Een ooglid begint te trillen; stress!

Ik ben ook al wezen kijken waar ik de ZOE kan opladen. Hier om de hoek begint Amsterdam en daar staat een laadpaal. En een bord betaald parkeren en die twee heffen elkaar helaas niet meer op. Dus opladen blijkt ineens een stuk duurder want ik moet er nu parkeergeld bij gaan betalen! Dat gratis parkeren voor EV’s hebben ze afgeschaft, die nepgroene Amsterdammers! Het is wachten op de eerste elektrische auto’s met een ‘Ik rem niet voor van der Laan’-sticker op de bumper. Na 19.00 uur is het parkeren wel gratis. Vandaar dat op de twee gereserveerde laadplekken ’s avonds altijd een Volvo V60 Plug in Hybrid en een Chevrolet Volt staan. Zal ik briefjes onder de ruitenwissers stoppen dat ik de komende drie weken ook graag gebruik wens te maken van de paal gedurende de gratis uren? Of laat ik het aankomen op een buurtoorlog? De volgende laadpaal staat een heel tering-end verderop. Dan moet ik misschien steeds met de fiets of scooter heen en weer om de auto op te halen.

Best een gedoe dat elektrisch rijden en ik moet nog beginnen!

Experiment
Waarom voer ik dit experiment überhaupt uit? Omdat ik echt nieuwsgierig ben naar het gebruik van een EV in de praktijk. En om te testen of een elektrische auto inderdaad zo’n enorme babe-magnet is als Elon Musk (oprichter van Tesla) beweert. Elon zegt met een elektrische Tesla filmster Cameron Diaz te hebben opgedaan. Tja… Carice van Houten rijdt ook elektrisch. En bij Groen Links hadden ze altijd de leukste vrouwen van de politiek. Ik bedoel maar!

DE EERSTE DAGEN…
Lief EV-dagboek…

Ik ben de elektrische Renault ZOE op gaan halen met m’n eigen auto. Per Openbaar Vervoer zou me dat vanaf mijn huis vijf kwartier gaan kosten, met de Volvo iets van twaalf minuten. Ik ben deze drie weken wel groen maar niet gek!

Bavo’s dagboek, deel 2

Ik zal de volgende dag wel  één van de buren vragen om samen met mij de Oude Zweed op te halen voor ‘je weet maar nooit’. Ik wil hem namelijk wel stand-by hebben als één van mijn kinderen na een spelletje geblinddoekt aardappelen schillen met machetes in allerijl met een slagaderlijke bloeding naar het ziekenhuis toe zou moeten terwijl  de ZOE met lege batterijtjes elf kilometer verderop aan een laadpaal hangt.

De Renault Zoe  zojuist opgehaald en ‘afgetankt’, geeft aan dat ik 129 kilometer ver kan rijden maar de computer kent mijn rijstijl nog niet. Later, als we elkaar beter hebben leren kennen zal de ZOE-computer  nog een stukje accurater worden. Jaja, de techniek van vandaag kent geen grenzen meer.

Roodgekleurde blokjes
Ik vraag me af in hoeverre de naald van de benzinemeter in mijn Volvo al tegen het roodgekleurde blokjes van paniek aan zou leunen als er nog slechts voor 129 kilometer benzine beschikbaar was. Al snel  word ik afgeleid door de bijzonder comfortabele rijeigenschappen van de ZOE. De auto stuurt strak en voelt bovengemiddeld solide aan. Ik weet ook hoe dat komt. De ZOE is vanwege het accupakket  400 kilo zwaarder dan andere auto’s van dit formaat. Dat geeft een enorm gevoel van veiligheid en vertrouwen aan de chauffeur. Niks geen ’klepperdeklep-ervaring’ zoals bij  de superlichte wagentjes die met drie of viercilinder benzinemotortjes  dit segment bevolken. Je hebt het gevoel in een veel grotere auto te rijden. Daarnaast is het verpletterend stil in de ZOE. Het ontbreken van motorgeluid zorgt voor een uiterst ontspannen sfeer in het interieur. Ik moest in dat eerste ritje aan een Audi A8 denken, maar dan in een arme-mensen uitvoering. Om mij heen geen gepolitoerd morellenbomenhout,  en Schots buffelkalfleer met dubbele stiknaden. Wel mooi vormgegeven stoelen en een aan het dashboard vastgeschroefde iPad. Daarop R-link en een navigatiesysteem dat je in geval van nood naar alle laadpalen van Nederland kan dirigeren.

Als ik mijn straatje indraai staan al snel de buren om heen. Opvallend want ze konden me niet echt aan horen komen. Ook op de kinderen maakt de geluidloze voortbeweging indruk. Elektrisch rijden is nog steeds echt iets speciaals. Hoe lang nog, is de vraag.

’s Avonds moet ik voor m’n werk van Amstelveen naar Blaricum. Mijn medeweggebruikers vinden de ZOE ook heel bijzonder want er wordt steeds met groot licht naar me geknipperd. Ik zwaai vriendelijk terug. Tot ik er op de A1 achter kom dat ik in het pikkedonker met enkel de dagrijverlichting ingeschakeld rijd. Ik schaam me kapot. Ik vind het zo ontzettend knullig als ik anderen ’s nachts in onverlichte toestand over de snelweg zie spoken! Nu ben ik zelf zo’n sufhannes! Ter verontschuldiging; het komt bijna nooit meer voor dat je in hedendaagse auto’s zelf de verlichting nog in moet schakelen maar een elektrische auto moet overdag natuurlijk op alle mogelijke manieren elektriciteit besparen.

Middernacht
Ik ben ruim na middernacht terug in Amstelveen en klaar om voor de eerste keer de auto aan de laadpaal te gaan hangen. Dat gaat echter niet door! De laadpaal bij mij om de hoek is bezet door de Volt en de V60 en het ziet er niet naar uit dat de eigenaren van plan zijn de auto in het holst van de nacht te gaan verplaatsen. De volgende paal is bij de Bosbaan. Dat is nog te lopen maar ik heb geen zin. Ik heb nog 23 kilometer tegoed van mijn stiltecentrum op wielen en ik wil naar m’n bed. Wat te doen? Ik parkeer langs de weg om even na te kunnen denken

Ik moet de volgende dag naar de Keizersgracht  in centrum Amsterdam om bij de mensen van NewMotion een extra laadpaalkaart op te halen. Ik moet daarnaast met een van m’n buren met deze auto naar de importeur bij Schiphol om mijn Volvo op te halen. En daarna was ik van plan naar Gaasterland te vertrekken. Dat zijn best veel kilometers om te rijden. Meer dan waarop de  elektrische auto rekent. Dit raakt de essentie van mijn onderzoeksvraag; is voor iemand met een onregelmatige mobiliteitsbehoefte een elektrische auto sowieso uit den boze? Het aantal kilometers dat ik morgen moet afleggen en het noodzakelijke bijladen vraagt om een doorwrocht logistiek plan en tijdschema. Ik probeer in gedachten alvast de dag van morgen in te delen. Welke werkzaamheden kan ik thuis verrichten als de auto staat op te laden?  Ik probeer alles op een rij te krijgen maar ik ben moe en mijn hond thuis verlangt op dit tijdstip waarschijnlijk al hysterisch naar een boom of een goot!

Weet je wat; krijg allemaal het rambam! Ik ga lekker naar huis, rondje met Dora en slapen. Ik zie morgen wel weer!

DE EERSTE DAGEN (2)
Lief EV-dagboek…

Toen ik vanochtend wakker werd moest ik onmiddellijk aan de ZOE denken. Ik schat dat ik vandaag een kleine 200 kilometer moet gaan rijden en ik heb nog slechts voor 22 kilometer aan stroom in het accupakket. Ik heb een probleempje geloof ik. Zou het dan tóch waar zijn? Dat het onbegonnen werk is. Blijken alle vooroordelen over elektrisch rijden al op de allereerste dag op waarheid te berusten?

Nee, begrijp ik al snel. Als ik namelijk een laadpaal van mezelf had gehad was er geen vuiltje aan de lucht. Dan stond de ZOE alweer met van energie overlopende accu’s op me te wachten. Maar ik heb noch een laadpaal op de stoep noch een wallbox aan de garagemuur hangen. Voor die drie weken is dat een beetje gekkenwerk natuurlijk.

Bavo’s dagboek deel 3

Ik sta op en besluit onmiddellijk te gaan kijken of de laadpaal om de hoek al vrij is. NEE DUS!! De Volvo en de Volt staan er nog gewoon! Wat een stel groene Aso’s! Ik rij door naar de parkeerplaats bij de Bosbaan. Al snel vind ik de laadpaal waar twee EV’s naast elkaar kunnen staan. Er staat er geen een! Niet te vroeg juichen want er staat een belachelijk opgepimpte Audi A1 met een Duits kenteken een staaltje fout parkeren weg te geven waar wir Sie tegen sagen! De zwarte Audi A1 in ‘petjesuitvoering’ met dubbele uitlaten en veel overbodig chroom is ook nog eens zodanig scheef neergezet dat hij alle twee de plaatsen bezet houdt.

Bebloosd en ontgulpt
Ik stap uit om op de laadpaal te gaan kijken of het een 11 Kwh paal is of een 22Kwh. Dan weet ik voor de volgende keer hoe snel mijn ZOE opgeladen is. Ineens blijkt tot mijn stomme verbazing dat er tot nog iemand in de Audi zit. Ik wil niet weten wat hij daar zat te doen. Maar het is al te laat; ik weet het. De bebloosde en ontgulpte Duitser wil maken dattie wegkomt maar mijn ZOE blokkeert de weg. Die Duitsers hebben trouwens ook niet veel vertrouwen in het elektrisch rijden in Nederland. Dat ze denken dat in dat uitgestrekte Amsterdamse Bos er geen betere plek te vinden is waar je ongestoord je gang kan gaan dan een oplaadplaats voor EV’s!

Enfin, even later kan ik de ZOE aansluiten maar.. bij de paal of bij de ZOE gaat iets fout. Het dashboard geeft aan dat laden niet mogelijk is. Het kan ook dat ik iets fout doe. Bij Renault hebben ze gemeld dat er nog een aantal palen zijn waar geen drie fases op zitten. Dan zal het opladen niet lukken en geeft de ZOE een foutmelding. Ik wil ze bellen maar bemerk dat ik mijn mobiel thuis heb laten liggen. Zo’n dag is het dus! Ik stap weer in en rij naar huis.

Meevaller
Dan heb ik eindelijk een meevaller! Ik zie bij mij op de hoek dat er een plek aan de laadpaal is vrijgekomen. Mijn hart veert op! De Volt is vertrokken! Ik parkeer in de verwachting dat deze paal me niet in de steek gaat ‘laden’. Ik plug het snoer in de neus van de ZOE en probeer naar de laadpaal te lopen. Dat gaat niet! Althans niet helemaal. Ik kom een meter snoer te kort! Ik zei al zo’n dag is het dus vandaag! Dan moet ik de auto keren maar precies op dit punt worden de rijbanen van elkaar gescheiden door een lange vluchtheuvel. Ik moet dus over het fietspad en de stoep draaien om tegen de rijrichting in te kunnen parkeren. En om zo de neus van de ZOE dicht genoeg bij de laadpaal te krijgen. OK, dit mag allemaal niet maar hallo, ik ben wel ontzettend groen bezig hoor!

De laadpaal reageert voorbeeldig op de laadpas die ik van Renault heb mee gekregen. De LEDlampjes verspringen van groen naar paarsblauw. Het dashboard zegt dat de accu’s voor 16% nog vol zitten maar dat zal al snel veel en veel meer zijn. Jammer dat ik nu parkeergeld moet betalen maar dat neem ik dan maar voor lief. Nog altijd goedgemutst loop ik de hoek om naar huis. Kennelijk heb ik heel mijn dagelijkse portie aan pech en tegenvallertjes in het eerste uur van mijn dag al opgesoupeerd.

Zo’n dag dus!
Als ik twee uur later terug kom werp ik alvast een verwachtingsvolle blik door de zijruit aan de bestuurderskant. Voor hoeveel procent zouden de accu’s inmiddels gevuld zijn? Ik hoop stiekem op de volle 100% natuurlijk. 16% geeft het dashboard aan! Wat nou weer??! Ik kom er al snel achter dat ik kennelijk de automaat in stand N heb gezet en de handrem daarbij heb aangetrokken. De ZOE wil alleen laden in de P-stand. Opnieuw twee uur naar de gallemiezen! Ik sjok moedeloos nogmaals naar de parkeerautomaat. Zo’n dag dus!

In de tussentijd ga ik met een aardige buurvrouw in haar auto (Mercedes ML) de Volvo ophalen. Ze mag wel een andere keer even een proefritje maken in de ZOE. Geen punt zegt ze. Weer realiseer ik me dat als ik een wallbox had gehad of een eigen paal voor de deur ik geen centje pijn gehad zou hebben.

Trendy scooter
Veel en veel later dan gepland kan ik op weg naar de mensen van New Motion in het centrum van Amsterdam. Ik ga haast nooit met de auto Amsterdam in. Daar heb ik een trendy rood-beige scooter voor in een Urban uitvoering zodat ik niet al te zeer als Willempie voor lul rijd in de hoofdstad. Op de één of andere manier heb ik het gevoel dat ik nu niet aan kan komen kachelen op mijn Vivacity. Tweetakt versie ook nog. Om politiek correct te kunnen arriveren bij The New Motion moet ik wel met de auto. Tja, het kan verkeren.

Ik zweef richting het centrum. Ook in een EV heb je last van opstoppingen en vertragingen. Die brengen mij normaliter vrij snel in een staat van permanente woede maar de stille ZOE houdt me rustig. Echt waar. De auto had ook de Renault Cannabis mogen heten. De auto maakt mij ongewoon relaxed en ik vind iedereen lief. Daarbij krijg ik het wonderlijke idee dat ik eigenlijk meer recht heb om rond te rijden in het centrum dan mijn medeweggebruikers die zich verplaatsen met behulp van verbrandingsmotoren. Onzin natuurlijk! Roomser dan de Paus blijk ik! Maar ja, ik pomp nu eenmaal nul viezigheid de stad in. Nul! Niks, nada zero! OMG, ik voel me nu al een beter mens!

Besmet door morele superioriteit
Ik blijk dus opvallend snel besmet door de morele superioriteit van die gelijkhebberige milieukabouters! In plaats van verblind door filedrift bekijk ik de anderen een beetje meewarig; ..zóóó 1998 die verbrandingsmotoren! Op de Keizersgracht zie ik twee vrije parkeerplaatsen bij de laadpaal. Haha, je lacht iedereen uit in een ZOE. Als ik terugkom staat er een elektrische Smart naast me zonder dat die aan het laden is. Dan schijn je er niet te mogen gaan staan. Ook even uitzoeken nog.

Op de terugweg krijg ik een beetje spijt dat ik met de auto de stad in ben gegaan. Het is bijna spitsuur en ik doe er ontzettend lang over om weer thuis te raken. Ik heb vandaag al dermate veel tijd verloren dat ik besluit om thuis mijn spullen en Dora(de hond) op te halen en direct door te rijden. Dan betekent filerijden naar Friesland en onderweg ergens opladen. Bij Hajé tussen Almere en Lelystad staat een laadpaal van 22Kwh dus dan kan ik in de tijd van een kop koffie genoeg bijladen om mijn huis te kunnen bereiken in Sloten (Frl).

Ontdekking
Onderweg doe ik een ontdekking; elke elektrische auto is uitgerust met een start&stopsysteem. Dat kan namelijk niet anders. Sta je stil dan loopt de motor niet. Het zou grappig zijn als Renault daarmee ging adverteren; De Renault ZOE nu tijdelijk met gratis Start&Stopsysteem! Dat roept ook de vraag bij mij op of het verbruik van een EV lineair verloopt. Dus of het zo is dat bij elke toename van de snelheid ook meer stroom nodig is per kilometer. Auto’s met verbrandingsmotoren tonen zich van vaak van hun zuinigste kant bij een constante snelheid van 90 km/uur. Dat heeft dan te maken met versnellingen en toerentallen en zo. Niet vergeten om aan Marc Bolier van ZERAutos te vragen hoe dat zit bij de elektrische auto. Die zouden wel eens het zuinigste kunnen zijn in de stad.

Halverwege de reis besluit ik om te stoppen en te laden bij het wegrestaurant. In eerste instantie lijkt dat een hinderlijke onderbreking van de reis. Als je geen keus hebt blijkt die stop ineens een bijzonder prettige pauze te zijn. Je ‘doet’ ontspannen even wat telefoontjes en mailtjes. Ik herinner me dat mijn dochter een sollicitatie had vandaag; even bellen. Ik voel me meteen een geweldige vader. Zo attent ook. Heeft u ook wel eens dat u ‘s avonds in bed ineens bedenkt wie u die dag eigenlijk allemaal had moeten terugbellen? Of dat het wel aardig was geweest als u even iets had laten horen op de verjaardag, jubileum of trouwdag van die-en die? Kent u dat? Dan moet u elektrisch gaan rijden! Zo goed voor uw sociale en zakelijke contacten!

Ontspannen kom ik in het kleinste stadje van Friesland aan. Het is tegelijk het mooiste stadje van het land maar ik ben misschien bevooroordeeld. Er is maar één ding aan te merken op Sloten en dat is het feit dat er geen laadpaal staat. Die staat in Balk. Een paar kilometer verderop en toevallig de plaats waar ik ook boodschappen doe. Dat moet ik de komende dagen dus gaan combineren.

Minst geschikte persoon
Ik ben qua woon-, en werkomstandigheden geloof ik inderdaad de minst geschikte persoon om elektrisch te gaan rijden. Toch, ondanks de strubbelingen en de problemen om de accu’s op tijd vol te krijgen, begint er iets te dagen. De komst van de elektrische auto werd een revolutie genoemd. Maar als de elektrische auto precies hetzelfde gedrag en patroon van de gebruikers zou vragen als een auto op diesel of benzine dan is er helemaal geen sprake van een revolutie. Dat zit er gewoon een ander motortje in de auto. Big deal zeg!

Een EV vraagt om een bescheiden gedragsverandering. De eigenaar moet een beetje meer vooruit denken. Ik ben benieuwd of mij dat zou kunnen lukken. Of dat ik er schreeuwend gek van word. Na alle moeite en problemen van vandaag zou ik makkelijk de pijp aan Maarten kunnen geven en zeggen; helemaal niks voor mij! Maar ik heb geen keuze; ik moet dit afmaken. Al die verschillende tests van elektrische auto’s door mijn kundige collega’s blijken toch niet helemaal compleet. Eén dagje testen met een EV waarbij de persdienst van het merk voortdurend voor auto’s met volle accu’s zorgt levert weinig informatie op over hoe een leven met een EV er nu werkelijk uitziet. En dat zou een potentiële koper moeten weten. Wat ben ik zelf dan eigenlijk goed bezig zeg! Even snel een paar enorme veren kopen om in mijn eigen reet te steken! Oh nee, dat kan niet. Ik moet eerst de ZOE weer vol laden!

OP FRIESE STROOM
Lief EV-dagboek…

De ongewoon zachte herfst maakt van Friesland een buitengewoon geschikt uitrust-, en vakantieoord. Maar ik moet aan het werk. Ik moet een script voor een instructiefilm schrijven. Toch wil ik eerst de accu’s van de ZOE weer vol. Opladen kan in het plaatsje Balk, vijf tot zeven autominuten verderop. Ik mag hopen dat het een beetje snelle laadpaal is. Dan kan ik ondertussen boodschappen doen en de hond uitlaten. Dan zijn de accu’s waarschijnlijk nog steeds niet vol.

Bavo’s dagboek deel 4

Ik besluit m’n reislaptopje mee te nemen. Dan kan ik altijd nog een beetje gaan zitten werken bij Teernstra, een hotel-restaurant waar sinds de jaren ’30 niets aan veranderd lijkt. Maar dan neem ik de hond niet mee, besluit ik. Dora wordt nerveus in een café. Dat heeft ze trouwens niet van haar baasje. Oh wacht! En ik moet ook zorgen dat ik voldoende kilometers overhoud om met de ZOE de volgende dag vriendin Z. op te kunnen halen van het station in het verre Heerenveen!

Vooruit plannen, het lijkt een heel karwei maar een kop koffie zetten duurt feitelijk langer. Mijn ongeordende leventje begint ineens tekenen van structuur te vertonen dankzij die ZOE! De laadpaal in Balk blijkt een 11 kWh- paal; in twee uur van nul naar 100% geladen. Hotel/café Teernstra heeft ook cappuccino. Prima!

Totaal onder controle
De volgende dag zweef ik ’s avonds naar Heerenveen. Ik ben iets te vroeg en dus rijd ik even langs een laadpaal dichtbij het station. Die heb ik opgezocht op de site van oplaadpalen.nl. Als ik vriendin Z. namelijk over twee dagen weer af moet zetten op datzelfde station zou het kunnen zijn dat ik ‘juice’ nodig heb om weer thuis in Sloten te raken. Dat vooruitdenken begint ernstige vormen aan te nemen.

Z. heeft jeugdherinneringen aan Elahuizen. Dat ligt weer een stuk ten westen van het Slotermeer. We gaan op zoek naar de oude familieboerderij. Z. is van GroenLinks dus ik maak goede sier met mijn schone karretje. Uiteraard houd ik tijdens deze toeristische route het aantal beschikbare kilometers goed in de gaten maar van paniek is geen sprake meer. Ik heb voor het eerst het gevoel dat ik het elektrisch rijden totaal onder controle heb.

Ruim voor de kritieke grens zijn we terug bij de laadpaal in Balk. Elke laadpaal kent twee stopcontacten en dus ook twee vrije parkeerplaatsen uitsluitend voor EV’s. Op één daarvan staat nu echter een rode Suzuki Alto!! Met verbrandingsmotor! De ASO! Ik heb van The New Motion kaarten mee gekregen met een bestraffende tekst. Die dienen fanatieke EV-rijders onder de ruitenwissers van foutparkeerders te steken. Ik twijfel. Ik krijg daarbij toch ongewenste associaties met dominees met opgeheven vingertjes, regelneukers, Nederland gidsland, braafste jongetjes van de klas, en nog erger. NSB’ers die in de oorlog voor drie Rijksdaalders hun buren aangaven als die onderduikers verborgen.

Agent Mussert
Z. van GroenLinks vindt dat onzin. We benadelen niemand, argumenteert ze. We maken mensen met zo’n sticker alleen bewust van dat EV rijders totaal afhankelijk zijn van zo’n laadpaal. Oké dan. Ik schoorvoetschuifel naar de auto en duw een blauwe sticker onder de ruitenwisser van deze gemakzuchtige parkeerder. Toch een beetje agent Mussert van het Groene Rijden.

Want ik begrijp die Suzuki-rijder wel in zekere zin. Er zal op deze plek slechts sporadisch een auto staan op te laden. Ik erger me zelf ook altijd aan die permanent lege parkeerplekken voor invaliden terwijl andere mensen eindeloos moeten blijven zoeken. Deze ergernis zal wel politiek incorrect zijn maar ik ben dan ook niet van GroenLinks.

Een nieuwe lente, geen geluid
Z. en ik praten er over door in het café. Daarna over de dichter Gorter die in Balk zijn beroemde gedicht Mei schreef. “Een nieuwe lente, een nieuw geluid”, u kent het wel. Toepasselijk qua EV-revolutie; een nieuwe lente, geen enkel geluid! Als we uiteindelijk het café verlaten geeft de ZOE aan dat de accu´s 100% volgeladen zijn. Er kan al uren geen ampère meer bij! Meer dan voldoende dus voor de volgende dag. Het benodigde kilometrage heb ik al in mijn hoofd zitten.

Kwestie van vooruit plannen. Eindelijk heb ik mijn leven op orde! Wauw!

HET ONVERMIJDELIJKE (1)
Lief EV-dagboek…

Alles loopt gesmeerd. Ritje naar Heerenveen om Vriendin Z. weer af te zetten op het station is 54 km en allang ingecalculeerd. Af en toe, als het aantal overgebleven kilometers dat ik met de ZOE nog kan rijden, onder de dertig duikt, begeef ik me naar Balk, een paar kilometer verderop. Daar leg ik de ZOE aan de paal, doe wat boodschappen en laat eventueel de hond uit in de omgeving. Dat moet toch gebeuren dus dan kan ik net zo goed met haar een half uurtje lopen in de buurt van de laadpaal. Bijna geen tijdverlies dus. Dora (mijn Labradoodle) is nu sterk pro elektrisch rijden.

Bavo’s dagboek deel 5

Ze mag ineens hurken in vreemde goten en ontdekt buitengewoon spannende urinesporen van haar Balkse collega’s. Hond leeg, accu’s vol, dat is mijn strategie.

Dan zoefzweef ik weer terug naar Sloten. Het vooruit plannen is inmiddels een tweede natuur geworden die helemaal geen extra inspanning vraagt. Het is vergelijkbaar met het opladen van uw telefoon. Als die weer eens bijgeladen moet worden schiet u toch ook niet meer in een hysterische paniekaanval. Hoop ik. In principe leg ik mijn Samsung ’s nachts aan een lijntje. Als ik ’s nachts de Renault aan een lijntje kon leggen naast mijn huis in Amstelveen of hier anywhere in Sloten( piepklein stadje namelijk) dan werd dit een heel saai dagboek.

Wat kan mij nog gebeuren?
Gelukkig moet ik terug naar Amstelveen. Als ik de ZOE volprop tot de laatste ampére dan geeft ie 132 kilometer actieradius aan. Dan van Balk terug naar Sloten, dan staat ie op 122. En naar Amstelveen is 119. Dat belooft een niet geheel adrenalinevrije rit te worden. Ik heb echter vooruit gepland. Bij de afslag Lelystad Noord staat een MacDonalds en die hebben EN capuccino EN een laadpaal! Als een ouwe EV-rot in het vak ben ik er niet op uit om die accu’s weer op 100% te krijgen maar enkel mijzelf een marge van een kilometer of 20 te verschaffen. Wat kan mij nog gebeuren?

Nou een heleboel!!!

Er zijn een paar dingen die je niet moet doen als je afhankelijk bent van oplaadpalen. Eén van die dingen is bijvoorbeeld denken dat de MacDonald’s zich bevindt bij de afslag Lelystad Noord. Want daar zit ie niet! En ik wist het nog wel zo zeker! Zo zeker zelfs dat ik nog een desperaat extra rondje rijd om te zien waar ik de inrit heb gemist. Ik zoek op mijn mobiel op waar die MacVerstoppel vestiging zich dan wél bevindt! Vlakbij de volgende afslag, afslag 10 Lelystad, 12 kilometer verderop dus !!!

Geen paniek
Dat is nog niet alles. In de waan een logistieke genie te zijn heb ik tijdens deze rit de ZOE tot ruim boven de 120 km/uur gejaagd en dan smelten de beschikbare kilometertjes sneller weg dan een reep chocola in de onderbroek van een malariapatiënt. Als ik kalm aan doe kom ik met slechts 10 nog te besteden kilometertjes bij de MacDonald’s aan. Ik ga dus meemaken dat de ZOE in de veiligheidsmodus gaat springen. Dan schakelt hij automatisch de airco af en kan niet sneller dan 94 km/uur. Ok. Geen paniek. Ik ga gered worden door de Hamburgergigant.

Nog ruim voor afslag 10 begint de ZOE te piepen en gaat in de bespaarstand. Daar word je ongewild nerveus van. Range-anxiety! Op de radio klinkt toepasselijk de nieuwste hit van Guus Meeuwis. Getiteld; “Zo voelt het dus”. Ik knal de radio uit, allemaal stroomverspilling Guus! Ik schat de buitentemperatuur op 9 graden en ik zet de verwarming op 9 graden. Ik ken de trucs, heb ooit een zuinigheidsrit bijna gewonnen. Ik zoek een vrachtwagen waar ik op 20 centimeter achter kan gaan rijden. Nul vrachtwagens in zicht.

MacPaal
Even later springt mijn hart op bij het zien van die helverlichte gele M! Ik zie ook dat ik vlak voor de ingang kan laden. Ik bestudeer de groengekleurde MacPaal. Aan de ene kant een gewoon huis-,tuin en keuken stopcontact. Leuk voor een Twizy en een bejaardenfiets maar niet voor mij.

Aan de andere kant een zogenaamde Mennekesstekker maar de hypermoderne Cameleonlader van de ZOE keurt ‘m af. Geen Happy Meal voor de ZOE. Ik kan hier niet laden! Dit is kennelijk een laadpaal uit het jaar nul! Alsof je de nieuwste iBook hebt gekocht en je kan ineens de helft van je oude programma’s niet meer draaien. Ik sta in slow motion te ontploffen en uitgerekend nu komt een groepje te dikke Macjunks geïnteresseerd informeren hoe dat nu rijdt, zo’n elektrische auto!

Noch het R-link systeem, de uitgebreide boordcomputer in de ZOE, noch oplaadpalen.nl op mijn mobiel geeft laadpalen aan die nu beschikbaar zijn in de openbare ruimte. Ja , bij garages en dealers maar die zijn op dit late uur gesloten! Daar sta ik dan. Ik had van tevoren ook wel kunnen voorspellen dat dit een keer zou gebeuren. Elektrisch rijden en grote afstanden, dat was toch vragen om problemen? Oh ja? De heenweg was anders geen probleem!

Wat te doen? Wat is nu wijsheid..?

(wordt vervolgd)

HET ONVERMIJDELIJKE (2)
Lief EV-dagboek…

Ik staar in het donker bij de MacDonald’s Lelystad naar een simplistisch laadpaaltje waaraan mijn supermoderne ZOE zich niet zal laven! Nadeel van technische voorsprong; to sophisticated! Er bevindt zich slechts een enkele geschikte laadpaal binnen het bereik van de luttele tien kilometers die ik nog tot mijn beschikking heb. Maar die zijn bezet zie ik op mijn app. Of ze staan op privéterrein! Met weemoed denk ik terug aan de 22 kWh paal van de heenreis. Die staat bij Hajé hier precies aan de overkant van de A6 richting het Noorden.

Wacht… Dat is het!!!

Bavo’s dagboek deel 6

Maar zou die nog bereikbaar zijn? Als ik nou eens super-, super-, superzuinig… en dan bij de eerste afrit omdraai en de andere kant oprij en dan dat Hajé-wegrestaurant poog te halen. Ik heb geen andere keuze, ik moet!

Ach, en wat kan mij uiteindelijk nou gebeuren, praat ik mezelf moed in. De auto zal stilvallen, daarna bel ik het noodnummer van Renault en dan wordt ik uiteindelijk opgeladen door een ANWB autoambulance. En daarna een leven lang aan deze blamage herinnerd! Ach wat, dan hebben mijn kinderen wat om een liedje over te maken als ik 90 word. Dan kan ik stokdoof er waarschijnlijk toch niks meer van verstaan in mijn elektrische scootmobiel! Z’n leven lang toch elektrisch blijven rijden, die ouwe gek!

Rood lampje
Nu gaat deze ouwe gek de zuinigheidsrit van z’n leven rijden! Terug op de A6 kruip ik onverantwoordelijk dicht tegen de bumper van een oude Engelse Ford Transit waardoor de hippiechauffeur reuze nerveus wordt. Die denkt dat ik wat van ’m wil. En dat is ook zo. Z’n slipstream namelijk! Zo’n oud barrel heeft geen ABS dus als ie plots op z’n remmen gaat kan ik er nog op tijd bij zijn. Mijn linker voet zweeft super alert boven het rempedaal. Als ie maar niet boven de 95 gaat want mijn ZOE is in een soort van noodloop geschoten. Het regent maar ik zet de ruitenwissers niet aan, zonde van de stroom! Ik neem afslag Almere-Buiten. Even later rij ik weer richting Friesland. Dan gebeurt het; ik heb nog zes kilometer, zo geeft de ZOE aan en dan ineens helemaal niets meer! Ik lees: — kilometer. Er begint een enorm irritant rood lampje veel te fel te knipperen.

Maar de ZOE rijdt merkwaardigerwijs nog steeds. En nog altijd geen wegrestaurant in zicht. Ik rij slechts 75 km/uur op de rechterbaan tot woede van menig vrachtwagenchauffeur of wakker geschrokken dromer. Ik tuur wanhopig of ik in de verte al het bord met het tankstation/wegrestaurant kan zien. Niks! Toch sukkelt de ZOE dapper verder. Maar hoe lang nog?

Smeekbedes
Dan verschijnt plotseling het bord van het wegrestaurant en tankstation. Veertienhonderd meter nog maar! Wat is de minimumsnelheid op de snelweg ook alweer? Zeventig? Ik hou angstvallig mijn achteruitkijkspiegel in de gaten. Laat de ZOE het alsjeblieft niet opgeven in het zicht van de haven! Ik beloof de Heilige Christoffel zijn beeltenis te gaan dragen aan een zilveren halskettinkje, ik beloof de Heilige Maagd een vrachtwagenlading vol kaarsen op te steken en God een voortaan kuis en deugdzaam leven, als ik het maar haal!

De smeekbedes doen hun werk! Als ik de afrit opdraai juicht mijn hart. Desnoods duw ik vanaf hier de auto naar de paal, wat kan het mij schelen! De ZOE haalt op eigen kracht zelfs het parkeervak voor die schitterendste Laadpaal Aller Laadpalen!!

Met een glimlach van oor tot oor leg ik de auto aan het infuus. Ze neemt de rijkelijk vloeiende ampères gulzig als een dorstige puppy tot zich. Ik wandel met Dora het Hajé-restaurant binnen. Als ze ooit aan beide kanten van de A6 zo’n paal neerzetten heeft deze restaurantketen er een fan voor het leven bij. Dora mag ook nog eens zonder problemen mee naar binnen en de cappuccino is naar behoren. Ik blaas even uit en heropen de onderhandelingen met de Heiligen en de Allerhoogste. Zij moesten toch ook wel begrijpen dat een mens in zijn delirium van wanhoop soms de meest potsierlijke dingen uitkraamt en waren die hysterische beloftes achteraf niet om je dood te lachen?!

65% vol
Ik besluit om na de koffie Dora even uit te laten op het parkeerterrein. Ik loop langs m’n auto en zie dat de ZOE al voor 65% vol zit. Huh? Zo snel?

Na Dora’s snuffelstage geeft de ZOE aan dat 82% van de accu weer vol zit. We stappen in. Volgende keer moet ik de terugreis uit Friesland dus pietsie beter voorbereiden. Bij alle Renault-dealers staan bijvoorbeeld snelle laadpalen bedenk ik me nu. Ik had natuurlijk even kunnen bellen of die ’s nachts ook bruikbaar zijn voor passanten. Ik vergeef mijzelf grootmoedig mijn beginnersfouten. Ik ben zelfs in opperbest humeur na dit hachelijke avontuur. Ik vraag me af waarom. Vrouwen schijnen na een bevalling een bepaald hormoon aan te maken dat hen doet vergeten welk een verschrikkelijk gruwelijke marteling het is om een kind te baren. Anders zouden alle vrouwen het na één zo’n bloedbad wel voor gezien houden.
Bij Hajé doen ze dat hormoon in de cappuccino denk ik.

Fluitend rij ik naar Amstelveen.

PANIEKLOZE DAGEN…
Lief EV-dagboek…

Het hachelijke avontuur op de A6 blijkt het keerpunt. De daar op volgende dagen is de logistieke uitdaging minder groot groot. Of ik krijg het elektrisch rijden nu eindelijk echt in de vingers. Ritjes van Amstelveen heen en weer naar Haarlem of naar Hilversum vallen binnen de mogelijkheden van een volle accu. Desondanks zoek ik daar laadpalen op om de ZOE aan vast te binden. Janet Richter van Renault Nederland gaf me tegelijk met de sleutels van de ZOE een advies mee; denk eraan, Bavo, stilstaan is laden! Daar hou ik me aan. Je weet tenslotte maar nooit.

Bavo’s dagboek deel 7

In deze paniekloze autodagen kom ik achter een enorme blunder van mezelf. Ik heb al meteen op de eerste dag met de flair van een zelfverzekerde deskundige de airco uitgeschakeld in de ZOE. Nergens voor nodig in de herfst. Er zit een schakelaar met de letters AC en op de knop een rood lampje dat aangeeft dat de airco aan staat. Dacht ik. Dat blijkt een vergissing. Ik lees nu pas dat er op de schakelaar staat; AC off!

Als het rode lampje niet brandt, staat de airco dus juist aan! Ik heb 2 weken lang elke dag lang 15 kilometers over de balk geblazen! Het ondermijnt wellicht mijn geloofwaardigheid op het gebied elektrisch rijden maar ik ben inmiddels, waarschijnlijk mede dankzij dit EV Dagboek, een vraagbaak geworden voor mensen die de aanschaf van een ZOE of andere EV overwegen.

Organiseren
Als je er over denkt over te stappen op een elektrische auto moet je weten dat je gedwongen zult worden om vooruit te denken en je reis te organiseren. Dat lijkt een hoop gedoe maar het kost mij misschien nog maar twee of drie minuten per dag. Het zijn een paar vragen die je moet beantwoorden. Ik geef even een voorbeeld.

Waar moet ik heen vandaag en hoever is dat? Haarlem.
Ik open de routeplanner van routenet.nl en voer de bestemming in. Ik druk op ‘bekijk route’ en ik zie het aantal kilometers dat ik moet rijden.

• Is mijn accu vol genoeg om de bestemming te halen?
• Ja, maar niet genoeg voor de terugweg (voorbeeldje)
• Waar kan ik laden om weer thuis te kunnen komen?
• Ik open oplaadpalen.nl om een laadpaal op loopafstand van mijn bestemming te vinden. Ik heb na 2,5 week nog steeds geen bus of taxi hoeven te gebruiken.

De info op de boordcomputer R-Link van e-laad is echt ZOE onwaardig! Daar staan alleen de e-laad laadpunten op die bijna nooit geschikt zijn voor de ZOE of die op privéterrein ( garagebedrijven/ parkeergarages ) staan.

• Moet ik langer laden dan mijn afspraak duurt?

Ja. (langzame laadpalen van 3,7 Kwh zijn even irritant als een parkeermeter die buiten werking is. Hang dan een stekker uit een keukenraam!) Daarnaast ben ik inmiddels zo ver dat ik slechts het aantal kilometers laad dat ik nodig heb. Tot 100% volladen doe ik alleen ‘ s nachts als ik slaap.

• Wat doe ik dan in de tussentijd en waar ga ik dat doen?

Opvallend hoeveel bel- en mailtaakjes er zijn om deze tijd te vullen. Ik ga ook wel eens alvast de supermarkt boodschappen doen in de buurt van de laadpaal. Anders ga ik werken in een koffietentje in de buurt; leve de notebook. Dit is echt nog nooit een probleem geweest. En ik heb benodigde laadtijd nog nooit als tijdverlies ervaren.

Nu kun je al je ritten vrij eenvoudig vooruit plannen maar niet het noodlot. Je wilt in een EV niet verkeerd rijden of verdwalen,en je wilt al helemaal geen onverwachte omleidingen! Dat schopt je secuur uitgedachte rittenplan door de war!

Iets anders; gisteravond reed ik midden in de nacht over de ringweg Amsterdam. Daar mag je ’s nachts maar 80 km/uur vanwege de geluidslimieten voor omwonenden. Maar een ZOE maakt toch beduidend minder herrie meen ik. Dus zou voor elektrische auto’s wel 100km/uur kunnen worden toegestaan. Alleen voor de full electric vehicles natuurlijk. Dat zou pas een stimulans zijn voor de EV !

Ik zoek het thuis even op. Ai, dat valt tegen. Boven de 50 km/uur maakt een EV maar weinig minder lawaai, lees ik. Toch, als 90% van ons wagenpark uit EV’s zou bestaan reduceren we de geluidshinder met 50%. Dat scheelt een paar miljard euro aan geluidschermen! Hoezo mag de EV dan niet gesubsidieerd worden?

DE ZOE, DE i-RENAULT MET MACINTERIEUR
Lief EV-dagboek…

Het einde van de 3 weken lange duurtest nadert. De inzet was om in deze periode voor alles, maar dan ook echte elke rit, de Renault ZOE te gebruiken en dat is gelukt. De Oude Zweed heeft drie weken lang werkeloos voor de deur gestaan. Ik vraag me nu af of ik weer snel zal kunnen wennen aan het lawaai van een verbrandingsmotor.

Ik zal in het volgende en laatste dagboekverslag al mijn conclusies over elektrisch rijden proberen samen te vatten. Nu eerst de ZOE zelf want die is nauwelijks aan bod geweest.

Bavo’s dagboek deel 8

Ik ben verwend geraakt door die rustgevende stilte in de ZOE. Het is één van de onmiddellijk waarneembare voordelen van elektrisch rijden in het algemeen en van deze auto in het bijzonder. Het ontbreken van motorgeluid is bijzonder sfeerbepalend. Na 3 weken elektrisch rijden realiseer ik me dat het motorgeluid in sommige gevallen een opzwepend effect heeft op mij als berijder. Het zou zo maar kunnen dat agressieve rijders de rust zelve worden in een ZOE.

Minirace
Het andere voordeel is de onmiddellijke beschikbaarheid van het maximale koppel. Een traditionele verbrandingsmotor levert die pas bij een bepaald toerental. De elektrische ZOE is bij de stoplichten in de stad dus een van de vlotst optrekkende auto’s. Eigenlijk jammer is dat je bij het stoplicht de jongens in de BMW’s en Audi’s niet tot een minirace kan uitlokken door luidkeels voor het rode licht te staan ronken. Zelfs luidkeels zoemen behoort niet tot de mogelijkheden. De ZOE is op die eerste 60 meter zowat onverslaanbaar. Andere sprintcategorieën zoals bijvoorbeeld die van 80 naar 100km/uur gaan een stuk minder vlot. Van 0-100 duurt in totaal 13,5 seconden. Dat is gewoonweg traag te noemen maar vanwege die snelle eerste meters voelt de ZOE voortdurend krachtiger dan dat hij in werkelijkheid is. De Clio diesel met 90 pk haalt de 100 km/uur in 11,7 seconden. Dat is bijna twee seconden sneller en dat is wel een groot verschil vind ik.

Hockeymeiden
De gewichtsverdeling en de plaatsing van het accupakket is echter weer dik in orde. De ZOE gaat door de bocht als op rails en reageert nergens onvoorspelbaar. Persoonlijk vind ik het wel prettig als de auto niet superlicht aanvoelt en de 1.400 kilo van deze auto laten zich op een prettige manier gelden. De vergelijking met de Clio dringt zich regelmatig op. Die is weliswaar wat lager maar de binnenmaten zijn goed vergelijkbaar. Drie hockeymeiden van de Athena A1 houden het achterin wel een veertig minuten uit op weg naar een uitwedstrijd maar veel langer moet het ook niet duren. Twee volwassenen kunnen echter prima zitten achterin.

MacInterieur
Over smaak valt te twisten maar de vormgeving van de ZOE vind ik persoonlijk helemaal oké. Two-tone dashboard, waarbij de vlakken zijn afgescheiden met chroomachtige elementen. De zetels zijn afgezet met biezen, wit van kleur en het geheel laat een moderne hedendaagse indruk na. Ik zou bijna spreken van een MacInterieur. Vooral omdat in het midden een bedieningspaneel bepaalde gelijkenissen vertoont met een iPad.

Hipper/vetter/cooler
De buitenkant is qua vormgeving weer een flinke stap vooruit als je hem vergelijkt met een Nissan Leaf of de pionierende i-MiEV van Mitsubishi. Toch vind ik de Clio of de Captur er nog net wat hipper/vetter/cooler uitzien dan de ZOE. Dat is jammer omdat de EV naar mijn overtuiging een Apple-achtig imago tegemoet gaat. Met dank aan de Model S van Tesla inderdaad.

Crux van het elektrisch rijden
Desalniettemin brengt Renault de elektrische auto weer een stap dichter bij de gemiddelde automobilist met een gemiddeld budget. Als je drie of vier jaar aan batterijlease mee rekent heb je voor een pakweg 25 mille een elektrische auto waarmee je buitengewoon voordelig mee kan rijden. Geen bijtelling voor de zakelijk rijder en stroom is vele malen goedkoper dan benzine. Toch, als men alleen om geld te besparen elektrisch gaat rijden kan men nog wel van een koude kermis thuiskomen. Het gebruiksgemak, het comfort en het rijgedrag staat weliswaar op een bovengemiddeld hoog niveau maar de actieradius en de langere laadtijd vraagt een andere instelling van de berijder. Dat is denk ik de crux van het elektrisch rijden. Daarover dus het volgende- en laatste deel van het EV Dagboek.

SLOTWOORD NA 3 WEKEN RENAULT DE ZOE
Lief EV-dagboek…

Het zit er op. Ik heb de elektrische Renault ZOE weer omgeruild voor de oude trouwe Zweed. Die begroette mij door probleemloos aan te slaan na drie weken stilstaan. Het was toch weer even wennen, zoveel lawaai.

Wat weet ik nu van elektrisch rijden wat ik eerst niet wist? Bijvoorbeeld dit: daar waar een auto op brandstof het onzuinigst is, in stadsverkeer, daar gaat een EV juist heel spaarzaam om met de beschikbare stroom. Hoe langzamer je rijdt hoe lager het verbruik namelijk is. En als je stilstaat voor een stoplicht verbruikt de EV zo goed als geen energie. Het is een rijdend Start&Stop systeem.

Bavo’s dagboek deel 9

Het rijden in een EV maakte mij veel bewuster van al mijn dagelijkse ritten. Zo ontdekte ik dat korte stadsritten veel meer kilometers opslurpen dan je denkt. Je dochter even naar hockeytraining brengen; 24 kilometer! In de Volvo kost dat dus 3 liter LPG. Nooit geweten! “Kom je me straks ook weer halen pap? Natuurlijk schat”. 50 kilometer in totaal! Daarna wil je een vol-elektrische ZOE toch per se weer even aan de paal hangen.

Slapen = parkeren & parkeren = laden
Ik heb dit experiment voltooid zonder een laadmogelijkheid in de onmiddellijke omgeving van mijn voordeur. Als ik voor de deur of op mijn oprit had kunnen laden, desnoods met een verlengsnoertje op 220Volt, dan was mij behoorlijk wat gedoe bespaard gebleven. Kortom; een privélaadplaats op de zaak, op de eigen oprit of een laadpaal voor de deur maakt het leven van een EV-rijder bijzonder veel aangenamer. Het credo is namelijk; parkeren is laden! En de tijd dat je slaapt is ideaal om je EV tot 100% op te laden.

Dat brengt mij op de grootste verandering die van een EV bezitter wordt gevraagd: de dagelijkse en voortdurende afhankelijkheid van een laadpunt vergt van een EV-rijder een andere manier van denken, een andere mindset . Met de ZOE ben je iedere dag bezig met voltanken of laden van je accu’s. Dat klinkt afschrikwekkend maar dat is het enkel de eerste week. Na twee/drie weken was het credo van ‘parkeren-is-laden’ een tweede natuur geworden. Mensen vroegen mij regelmatig of het niet lastig was dat je er maar steeds mee bezig moet zijn. Het antwoord luidt; nee. Het is kinderspel. Wie schiet er bijvoorbeeld nog in de stress van het laden van zijn mobiel?

Ritten voorbereiden
Nog een belangrijk ‘offer’ dat de potentiële EV rijder moet maken is dat je langere ritten moet voorbereiden. Ik zocht voor vertrek op de laptop even de afstanden en de beschikbare laadpalen op en plande vervolgens mijn reis. Dat klinkt eveneens als een terugkeer naar de pionierstijd van de automobiel maar ook dat valt in de praktijk reuze mee. Er zijn handige apps beschikbaar waarop zelfs te zien is of de beoogde laadpaal bezet is of niet.

In het begin had ik de neiging bij zo’n laadpaal de accu’s helemaal vol te pompen; ik stond nou toch bij een laadpunt! Maar dat leerde ik snel af. Het bleek veel efficiënter onderweg slechts het aantal kilometers bij te laden dat ik echt nodig had. Helemaal volladen doe ik wel als ik slaap. Een tussenstop om bij te laden kost helaas minimaal een kwartier tot een half uur. Dat was in het begin echt verloren tijd voor mij! Die leerde ik noodgedwongen te vullen met het plegen van die telefoontjes die je anders vergeet of op je werkplek doet. Ik zorgde er na verloop van tijd ook voor altijd een laptopje bij de hand te hebben. Of ik liet in de tussentijd mijn hond uit. In die voorbereiding toont zich de ervaren EV-rijder.

Lenige geest
Naarmate de weken voorbij gingen kwam ik daardoor steeds minder in het gevreesde gebied van laadstress en range-anxiety terecht. Dat neemt niet weg dat elektrisch rijden een extra inspanning vraagt van de bestuurder die op één dag een grotere afstand wil afleggen. Mensen die alleen voor het fiscale voordeel overwegen elektrisch te gaan rijden, kunnen makkelijk teleurgesteld worden als ze daarmee niet overweg kunnen. Het vraagt soms om een lenige geest die er wel van houdt als dingen soms anders lopen dan gedacht. Is de paal bezet? OK, dan zoek ik effe de volgende op. De site oplaadpalen.nl heeft mij goede diensten bewezen. Maar op verschillende fora wisselen ZOE rijders nuttige gegevens over geschikte laadpalen uit.

In die actuele informatievoorziening ligt voor een merk als Renault misschien ook nog wel een schone taak. Dat is echt essentiële informatie voor een EV rijder! Want bij toenemend succes van het elektrisch rijden zal de concurrentie om beschikbare laadpalen waarschijnlijk wel toenemen. Dat hoeft niet te betekenen dat de oorlog uitbreekt onder hen. Misschien worden de EV rijders uiteindelijk net zo’n hechte sociale groep als de laatste rokers op het werk. Met dezelfde onderlinge solidariteit gaan EV rijders elkaar misschien wel bellen zodra ze klaar zijn met laden; jij kan nu aan de paal hoor!

Over rokers gesproken; elektrisch rijden lijkt op stoppen met roken. In de eerste week denk je dat het leven nooit meer naar je zal lachen! Je belandt van de ene ellende in de andere qua actieradius. Alles lijkt zwaar en moeilijk. Na verloop van tijd breekt de zon weer door en weer iets later weet je niet beter! Behalve dat je je gezonder voelt. Daarmee bedoel ik dat ik in de ZOE in het centrum van Amsterdam mij ineens een buitengewoon sociale burger voelde die niet langer smerige uitlaatgassen in de snufferd van zijn medeburgers spuugt. De andere auto’s degradeerden in mijn ogen tot rookbrakende antieke machines op wielen uit een voorbije tijd bestuurd door aso’s.

Tijdperk loopt ten einde
En ineens drong het tot me door; een tijdperk loopt op zijn einde. De nadelen van oliestoken zijn eenvoudigweg te groot ten opzichte van elektriciteit. En het grote minpunt van elektrisch rijden, de beperkte actieradius blijkt vaak tamelijk eenvoudig te overwinnen met een beetje vooruitplannen. Daarbij schieten de hulpmiddelen van deze tijd te hulp; internet, smartphones en appjes. Lukt dat niet dan is er nog een range-extender (Chevrolet Volt/Ampera) of nieuwere en betere accu’s (se Tesla ModelS met een reëel bereik van 400 kilometer).

Sceptici van het elektrisch rijden houden niet veel argumenten meer over. Je hoort ze nog wel sputteren over de infrastructuur. Die is inderdaad nog tamelijk gebrekkig. De wereld is na 120 jaar rijden op olieproducten nog niet voldoende ingericht op elektrisch rijden. Logisch. Maar desondanks kon ik nu al overal in Nederland wel ergens terecht om op te laden. Soms bij een irritant slome paal of soms wat verder weg dan ik had gehoopt. Maar reken maar dat bedrijven als NUON of ESSENT geld in nieuwe laadpalen blijven pompen!

In 2012 besteedden wij in Nederland namelijk 42 miljard euro aan olie-invoer. 1% daarvan is al 420 miljoen. Als dat geld eens niet weg zou vloeien naar Iran of Rusland! Dat is niet alleen interessant voor die bedrijven maar ook voor de hele Nederlandse economie. Elektriciteit kunnen we namelijk hier zelf opwekken. Met wind, zonnepanelen, kernenergie of met steenkool, dat is weer een heel andere discussie, maar het maakt ons op den duur zelfvoorzienend. Daarom is het ook geen wonder dat de overheid de elektrische auto blijft subsidiëren. Die verbeterde infrastructuur van laadpunten komt er uiteindelijk dan ook wel.

Niet voor iedereen
Toch is niet iedereen geschikt voor een elektrische auto. Er zijn mensen die elke dag enorme afstanden moeten afleggen. Begin er niet aan, zou ik zeggen. Dan is het teveel gedoe. Mensen die met geen stok uit hun comfortzone zijn te slaan of allergisch zijn voor nieuwe ontwikkelingen: niet aan beginnen! Voor veel anderen is de elektrische auto denk ik een veel reëlere optie dan op het eerste gezicht misschien lijkt. Onder andere voor mij. Maar de EV vraagt er iets voor terug. Een nieuwe instelling of mindset. Dat moet niet onderschat worden. Ik ga zelf in ieder geval binnenkort eens voor de lol een lekker een potje rekenen met de boekhouder.